تاریخچه دبی
800 اعضای قبیله بنی یاس، توسط خانواده آل مکتوم منجر شد، حل و فصل در دهانه نهر در 1833. نهر یک بندر طبیعی بود و دبی به زودی یک مرکز برای ماهیگیری، صید مروارید و دریا تجارت شد.
به نوبه خود از قرن 20 دبی یک پورت موفق بود. سوق (به عربی برای بازار) در سمت دیره از نهر بزرگترین در ساحل با 350 مغازه ها و ازدحام ثابت از بازدید کنندگان و بازرگانان بود. توسط 1930s جمعیت دبی نزدیک به 20،000، یک چهارم آنها مهاجران بودند.
در 1950s نهر شروع به گل و لای، در نتیجه شاید از افزایش تعداد کشتی هایی که از آن استفاده می شود. اواخر حاکم دبی، او حضرت شیخ راشد بن سعید آل مکتوم، تصمیم گرفت به آبراه لایروبی. این یک پروژه بلند پروازانه، پر هزینه، و رویایی بود. این حرکت منجر به افزایش حجم حمل و نقل محموله در دبی. در نهایت آن را تقویت موقعیت دبی به عنوان یک تجارت و صادرات مجدد مرکز بزرگ.
زمانی که نفت در سال 1966 کشف شد، شیخ راشد استفاده درآمدهای نفتی برای توسعه زیرساخت در دبی. مدارس، بیمارستان ها، جاده ها، شبکه مخابراتی مدرن ... سرعت توسعه اتشی بود. پورت جدید و ساختمان ترمینال فرودگاه بین المللی دبی ساخته شده است. فرمت باند است که می تواند هر نوع هواپیمایی جای اجرا شد. بزرگترین بندر انسان ساخته شده در جهان در جبل علی ساخته شد، و یک منطقه آزاد در اطراف بندر ساخته شده است.
فرمول دبی برای توسعه آشکار به هر کس بود - رهبری رویایی، زیرساخت با کیفیت بالا، محیط مهاجر دوستانه، مالیات بر صفر بر درآمد شخصی و شرکت های بزرگ و عوارض واردات پایین. نتیجه این بود که دبی به سرعت یک قطب تجاری و گردشگری برای منطقه ای که از مصر به شبه قاره هند و از آفریقای جنوبی به آنچه که در حال حاضر کشورهای مستقل مشترک المنافع به نام امتداد شد.